آیه هفتم سوره مبارکه حمد:

صِراطَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ (7)

ترجمه:راه کسانی که به آنها نعمت داده ای نه آنهایی که مورد غضب تو قرار گرفتند و نه آنها که گمراه هستند.

سوالات تدبری:
1- مغضوب علیهم و ضالین چه کسانی هستند و چه فرقی با هم دارند؟
2- کسانی که خداوند به آنها نعمت داده است چه کسانی هستند؟
3- منظور از نعمت در این آیه چیست؟
4- با توجه به آیه انسانها به چند دسته تقسیم می شوند؟؟
5- چرا مستقیما نفرموده است که نعمت گیرندگان و مغضوبین و ضالین چه کسانی هستند و مصداق آنها چیست؟
6- ...

شرح:پاسخ می دهد که صراط مستقیم کدام راه است؟
راه آنان کهع به ایشان نعمت دادی یعنی انبیا و صدیقین و صالحین و شهدا اما غیر از راه ایشان که به خدا ختم میشود، دو راه دیگر نیز وجود دارد :
یکی راه افرادی که از روی لجاجت و پس از شناختِ حق به سوی باطل می روند که اینان مورد غضب خداوند هستند.
دوم راه آنها که گمراهند و نمی توانند حق و باطل را تشخیص دهند.
بندگان واقعی خدا از این سه راه،راه اول را طلب می کنند که توحید علمی و عملی واقعی است و از هر گمراهی و عنادی بدور است.
پس صراط مستقیم آن راهی است روندگانش هم با حق لجاجت نمی ورزند و هم از بصیرت برخوردارند به عبارت دیگر انسان وقتی موفق می شود مسیر نقص تا کمالش را طی کند و نیازهای واقعی اش را رفع سازد که دو ویژگی"حق پذیری" و "قدرت تشخیص حق از باطل" را داشته باشد.